Near Earth impact : กรณีผลกระทบการชนปะทะของวัตถุใกล้โลก

Near Earth impact : กรณีผลกระทบการชนปะทะของวัตถุใกล้โลก

กรณีผลกระทบจากการชนปะทะของวัตถุใกล้โลก เช่น อุกกาบาต ดาวเคราะห์น้อย ดาวหาง (ที่โคจรเข้าใกล้เฉียดโลก) มีโอกาสจะปรากฏ 100 % สามารถทราบก่อนจาก การแจ้งเตือนล่วงหน้าระยะ 10-1,000 ปี ระบบสุริยะ มีวัตถุประเภท อุกกาบาต ดาวเคราะห์น้อย ดาวหาง ฯลฯ เป็นจำนวน มากกว่า 1,000,000 วัตถุ เรียกว่าวัตถุใกล้โลก (Near earth objects) บางกลุ่ม มีเส้นทางวิ่งตัดผ่านวงโคจรโลก มีโอกาสวิ่งชนปะทะกับโลกเหมือนลูกระเบิด ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ของโลกนั้นเชื่อ ว่ามีการเกิดเหตุการณ์ ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ กำเนิดโลก มีการชนปะทะแล้วมากกว่า 2,000 ครั้ง

อุกกาบาตขนาดใหญ่ ปะทะโลก จะมีผลต่อการโคจรและแกนโลก

ตำแหน่งวัตถุที่อันตราย และไม่อันตราย

มีวัตถุใกล้โลก (NEO) 100,000 – 1,000,000 วัตถุที่เรายังไม่ได้สำรวจ จุดสีเขียว   : ขณะนี้ยังไม่อยู่ในตำแหน่งวงโคจรที่อันตรายต่อโลก จุดสีเหลือง : มีตำแหน่งใกล้โลก ที่เราสำรวจแล้ว 300 วัตถุ จาก 1,500 วัตถุ                   ที่ไม่อยู่ในวงโคจรอันตรายต่อโลก จุดสีแดง    : ส่วนใหญ่อยู่ในกลุ่ม Apollo และ Aten มีความเป็นไปได้ที่จะโคจร                   เข้าใกล้โลกมากในอนาคต

แผนที่แสดงบริเวณที่พบ หลุมอุกกาบาต ซึ่งได้สำรวจตั้งแต่ ปี 1950 เป็นต้นมา จำนวน 150 แห่งที่มีข้อมูลสำหรับศึกษาเรื่องนี้

หลุมอุกกาบาต Chicxulub ที่ Yucatan Peninsula of Mexico ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางหลุม 200 กม. มีขนาดเท่าเมือง Austin ถึงเมือง Houston

การชนปะทะครั้งใหญ่ บริเวณรัฐอะริโซ่น่า อเมริกาเมื่อ 50,000 ปีมาแล้ว ขนาด อุกกาบาต 150 เมตร น้ำหนัก 8.4 ตัน และที่ Yucatan อุกกาบาต ขนาด 10 กม. เมื่อ 65 ล้านปี ถือว่าเป็นการทำลายล้างครั้งใหญ่ที่สุด ชีวิตต่างๆทั้งหมดและปิด ฉากยุคไดโนเสาร์ จากการประเมินของ สถาบันอวกาศแห่งแคนาดา (Canadian Space Agency) มีข้อมูลว่าอุกกาบาต ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 100 กม.ปะทะโลกจะได้ยินเสียง ระเบิดดังไปไกลว่า 1,000 กม.สามารถสร้างความกดดันสะท้อนคลื่นเป็นช่วงๆ (Pressure wave) ไปได้รอบโลกมากกว่า 1 ครั้ง ล่าสุดเกิดขึ้น ค.ศ. 1908 อุกกาบาต ขนาด 30 เมตรพุ่งปะทะ เขตไซบีเรียเหนือ บริเวณทังกัสกา (Tunguka) ก่อนชนโลกเกิด การระเบิดเหนือพื้นดิน ประมาณ 6-10 กม.เปรียบเทียบแรงระเบิดเท่ากับ 10-15 เม็กกะตัน ระเบิด TNT ภายหลังได้สำรวจ ความเสียหายเป็นพื้นที่ 2,000 ตร.กม. ต้นไม้เสียหายทั้งสิ้น 60 ล้านต้น แต่หากไม่มีการระเบิดกลางอากาศ ก่อนพุ่งชนโลก คาดว่าอาจต้อง ความเสียหาย มากกว่านี้หลายเท่า ทุกวันนี้ เรายังติดตามผลกระทบกรณีTunguka นี้อย่างต่อเนื่อง ต้นไม้บริเวณนั้น เจริญเติบโตช้ากว่าปกติ ใต้ผิวดินมีการเปลี่ยนแปลงแร่ธาตุและสารประกอบเคมี

บริเวณรัฐอะริโซ่น่า อเมริกา เมื่อ 50,000 ปี ขนาดอุกกาบาต 150 เมตร

บริเวณทังกัสกา ไซบีเรียตอนเหนือ เมื่อ ค.ศ. 1908 (ภาพเล็กพื้นที่ในปัจจุบันนี้)

หลุมอุกกาบาต Manicouagan กว้างประมาณ 100 กม. เมื่อ 200 ล้านปี ที่เมือง Labrador

โอกาสความเป็นไปได้ ในการเสียชีวิตของชาวอเมริกา

ฆาตกรรม 1 ใน 300 คน   เพลิงไหม้ 1 ใน 800 คน   อาวุธปืนขนาดเล็ก 1 ใน 2,500 คน   อุกกาบาต-ดาวหาง 1 ใน 20,000 คน   เครื่องบินตก 1 ใน 20,000 คน   อุทกภัย 1 ใน 30,000 คน   พายุโทนาโด 1 ใน 60,000 คน   แมลงมีพิษต่อย 1 ใน 100,000 คน   อาหารมีสารพิษ 1 ใน 300,000 คน

ข้อมูลจาก Odds of Dying in the United States from Selected Causes Source: D. Morrison (1992)

NASA เริ่มสำรวจวัตถุใกล้โลกตั้งแต่ ค.ศ.1996 ยานสำรวจ Muses-C ออกแบบสำหรับ ลงจอดบน อุกกาบาต และดาวเคราะห์น้อย เพื่อศึกษาชนิดขององค์ประกอบภายใน

ความเป็นไปได้ : มีโอกาสเกิด 100 % สามารถทราบก่อนล่วงหน้า 10 -1,000 ปี ด้วยการคำนวณ วงโคจรด้านดาราศาสตร์ ปัจจุบันมีวัตถุใกล้โลก ที่มีโอกาสพุ่งชนโลกประมาณ 200 วัตถุ แต่เรายังไม่สามารถบอกได้ชัดเจน จากการคำนวณวงโคจร ในขณะนี้ เพราะวัตถุเหล่านั้นมีขนาดเล็ก วงโคจรไม่เสถียร อาจถูกกระแสแรงดึงดูดจาก ดวงอาทิตย์ ทำให้เปลี่ยนทิศทางเมื่อเข้าใกล้โลกได้ จึงมีข้อจำกัดในการแจ้ง เตือนมิฉะนั้นประชากรโลกจะหวาดวิตกได้ อย่างไรก็ตามไม่จำเป็นต้องวิตกในเรื่องนี้ การประกาศอันตรายจากวัตถุใกล้โลก อย่างเป็นทางการ เพื่อให้ประชากรโลกทราบ มีขั้นตอนและขบวนการตรวจสอบ อย่างรัดกุม โดยมีระดับการเตือนที่วางเป็นมาตรฐานเดียวกันทั่วโลก หากขั้นภัยพิบัติร้ายแรง รัฐบาลจะเป็นผู้ประกาศเท่านั้น ส่วนที่มักมีข่าวเรื่องวัตถุ ใกล้โลก นักดาราศาสตร์หรือผู้เชี่ยวเท่านั้น สามารถประกาศลักษณะการแจ้งข่าว มักมีรายงานโอกาสความเป็นไปได้ ของวัตถุที่จะชนปะทะโลก ทุก 100,000 ปี หรือทุก 200,000 ปี ตัวเลขดังกล่าวเป็นเพียงใช้หลักคำนวณทางสถิต ซึ่งอาจเป็น ไปได้หรือเป็นไปไม่ได้เท่าๆกัน ในหลักการปัจจุบันเรามีเครื่องมือที่มีความแม่นยำ เพียงพอที่จะตรวจสอบได้ ซึ่งอาจจะแก้ไขวิกฤตได้ทันเวลาในระยะ 10 - 20 ปี ส่วนการพยากรณ์เขตชนปะทะ อาจจะเป็นเรื่องยากในขณะนี้ มักคาดว่าตกลงใน มหาสุมทรมากกว่าพื้นดิน เพราะโลกมีพื้นน้ำมากกว่าพื้นดิน แต่ไม่แน่นอน การแก้ไขเหตุการณ์ : อาจจะแก้ไขเหตุการณ์ได้ โดยการส่งจรวด ไปผลักดันวงโคจร ของวัตถุนั้นๆใน อนาคต แต่ไม่สามารถใช้วิธียิงทำลาย ด้วยขีปนาวุธได้พราะหากแตกออกเป็น ชิ้นเล็กอาจยิ่งมีโอกาสเปลี่ยนวงโคจร พุ่งชนปะทะโลกได้มากขึ้น ความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์และสังคม : ปัจจุบันสถาบันตรวจจับวัตถุใกล้โลกหลายแห่ง โดยมีทั้งนักดาราศาสตร์ และ สถาบันดาราศาสตร์ทั่วโลกร่วมมือ และรายงานการเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิด